Vanochtend werd ik al vroeg wakker door het geluid van de strooiwagen die door de straat reed. Toen ik uit het raam keek, zag ik een dun laagje sneeuw dat de wereld een bijna sprookjesachtige aanblik gaf. Het was nog stil en betoverend.
Snel onder de douche – dat gaat sinds de oorlog in Oekraïne razendsnel – en binnen een half uur stond ik buiten. De sneeuw begon al te smelten. Een wandeling naar het Wad was geen optie met deze oostenwind en kou.
In plaats daarvan liep ik het bos in, direct aan de overkant van de weg. Hier en daar lagen nog wat witte restjes, kleine herinneringen aan de winterse ochtend. Ik greep meteen mijn kans en maakte wat foto’s, voordat ook die laatste sporen verdwenen. Een kort, maar bijzonder moment om de dag mee te beginnen.
Comments